İmplant sözcüğü latince ‘’in=içerisine, içerisinde’’ ve ‘’planto=ekme , dikme, yerleştirme, gömme ‘’ anlamına gelen sözcüklerden oluşur. Anlam olarak ise ‘’ bir fonsiyon elde etmek amacıyla, uygun bir yere yerleştirilen organik veya inorganik cisime verilen addır ve Fransızca’dan diğer dillere çevrilmiştir. İmplantasyon ise canlı olmayan dokuların veya biyomateryallerin canlı organizmaya transferi ve içine gömülmesi anlamına gelir. Dental implant; eksik dişlerin yerine konması amacıyla, çene içerisine yerleştirilen çoğunlukla vida şeklindeki yapay bir diş köküdür. Çene kemiği titanyumu vücudun bir parçası olarak algıladığından, implantlar çoğunlukla titanyumdan yapılmaktadır ve implantların yüksek doku uyumu nedeniyle başarı oranı oldukça yüksektir. Titanyum yaklaşık 55 yıldır implant materyali olarak ortopedi, cerrahi ve dişhekimliğinde kullanılmaya başlanmıştır.Diş hekimliğinde çok yaygın kullanım alanı bulma nedeni; tek diş eksikliklerinden, hiç dişi olmayan hastalara kadar, çok geniş bir yelpazede uygulanabilir olmasıdır. Bu uygulama, komşu dişlere hiç müdahale edilmeden gerçekleştirilir. İmplantlar, sabit ya da hareketli protezler yapmak amacı ile lokal anestezi altında kemiğin yeterli ve uygun olduğu durumlarda basit bir operasyonla çene kemiğine yerleştirilirler. Eğer kemik miktarı ve yoğunluğu istenilen seviyede değilse implant uygulamasından önce kemik oluşturmaya yönelik işlemler yapılması gerekebilir.

Kaynak : TDB